Ludzie tak się zachwycacie tym zawodem.......

A dlaczego się nie zachwycać skoro ta praca przynosi nam satysfakcję.Ale podobnie pewnie sądzą strażacy,którzy całe życie marzyli aby zostać strażakiem,policjanci,którzy chcieli być policjantem,itd,itd.Jeżeli robisz to co lubisz a nie to co musisz,jeżeli odnosisz mniejsze lub większe sukcesy w pracy zawodowej to masz pełne prawo być zachwycony tym co robisz.Szkoda tylko że nie zawsze ta satysfakcja idzie w parze z satysfakcją finansową...

No właśnie...po co zostać kimś jeżeli nie czuje się tego czegoś do zawodu?zgadzam się z Tobą marcin1975rm....jednak kwestia finansowa czasami nie jest sprzyjająca ale to chyba chodzi o to żeby czuć się usatysfakcjonowanym duchowo a nie finansowo....bo po co wybierać zawód zdając sobie sprawę że jest on mało opłacalny a potem nic tylko narzekać....ja rozumiem doskonale że z 1100 zł nie utrzyma się całej rodziny ale każdy powinien robić to co mu lubi coś w czym czuje się dobrze...nikt przecież nikogo nie zmusza do bycia kimś kim nie chce być

heh wiadomo ze kazdy chce robic to co go fascynuje i to co jest jego pasja ale sama satysfakcja nie pozwoli na to zeby godnie utrzymac rodzine,zeby nie martwic sie tym czy starczy mi pieniedzy do nastepnej wypłaty.Kazdy z nas wybierał ten zawod z powołania a nie z checi zarobku bo to nie jest zawod gdzie zarabia sie wielkie pieniadze.Zreszta kazdy ratownik to powie ze nie jest to praca gdzie dorobił sie wielkich pieniedzy.Jest to ich pasja ktorej poswiecaja swoje zycie. a z biegiem czasu moze ktos doceni ich poswiecenie i beda godnie zarabiac!!!pozdrawiam:)

Według mnie każdy z nasz RPM i RM chce dobrze zarobić ponieważ praca Ratownika jest ciężka , każdy który myśli że to jest zwykłe jeżdżenie w karetce to się myli. Ratownik pracuje ciężko, zarabia mało i na to się składa że starczy kasy na opłaty ale co z jedzeniem , rodziną sami wiecie jak jest. Myślę że my to robimy bo to kochamy , bez tego nie możemy żyć. a grosze pracujemy ciężko bo to kochamy , ale gdy byśmy dostali więcej kasy (podwyżke) poczuli byśmy się docenieni. Ja osobiście zaczynałem od błachych spraw typu pomóc babci przejść przez przejście , obecnie udzilam pierwszej pomocy i chcą dojść jak najwyżej się da, aby mieć jak największą wiedzę i każdy kto by potrzebował mojej pomocy.

Witam!
Niestety realia życiowe są takie jakie są i na razie nic nie wskazuje na to,aby coś drgnęło ku lepszemu.
Wspomniałem już kiedyś,że praca w Ratownictwie przeznaczona jest dla stosunkowo wąskiego grona \"wariatów\" kochających ten zawód bo milionerami to tu nie zostaniemy.
Dlatego niejednokrotnie pytany dlaczego ten a nie inny zawód
wybrałem odpowiadam z przekorą \"Bo ktoś to musi robić\",a tak na prawdę to zwyczajnie kocham to co robię.
I oby kiedyś ta miłość została finansowo odwzajemniona.
Tego życzę sobie i wszystkim aktywnym zawodowo Ratownikom Medycznym w tym trochę dziwnym(jak mawiał Zulugula)kraju.
Pozdrawiam.

Witam wszystkich.
Jak da się zauważyć jestem na forum nowy. Nowy również jestem w branży ratownictwa. Może najpierw kolka suchuch faktów o mnie a potem przejdę do meritum. Od 1 stycznia tego roku pracuję w pogotowiu. Warunkiem koniecznym przyjęcia do pogotowia było przynajmniej rozpoczęcie nauki w kierunku RM(którą rozpocząłem- tak na marginesie).Może ktoś stwierdzi, że stary koń i mu się chciało. Wyjaśniam - po 13 latach znowu poszedłem do szkoły. Co mną kierowało? Chęć pomagania innym- może brzmi to głupio (przynajmniej z takimi komentażami się spotkałem) ale jednak. Próbowałem w policji w straży i nic. Zostało pogotowie i tu się udało. Na początku sceptycznie podchodziłem do zawodu RM, ale po 3 miesiącach nauki naprawde mnie to wciągło i wiem, że chcę to robić. Nie jest łatwo uczyć się, pracować i mieć rodzinę równocześnie.
A teraz meritum. Ex ratownik to osoba która wypaliła się zawodowo. Osobiście uważam, że prawdziwi RM to indywidualiści pomimo tego, że pracują w zespole. To osoby odporne psychicznie i fizycznie. Czy podołam nie wiem, ale na swojej drodze spotkałem już ludzi takich jak Ex ratownik. Niemniej każdego zachęcam by kształcił się w tym kierunku chociażby ze względu na nasze nieudolne społeczeństwo , które potrafi jedynie krytykować. Tylko kto ich uratuje? Mam nadzieję, że my!
Pozdrawiam.