Polska Rada Ratowników Medycznych zakończyła niedawno prace nad projektem "Karty zastosowania przymusu bezpośredniego przez kierującego akcją medyczną". Głównym celem, jaki przyświecał podczas opracowywania karty, było zabezpieczenie grupy zawodowej ratowników medycznych oraz potencjalnych pacjentów przed błędnym bądź nieprofesjonalnym podjęciem decyzji o zastosowaniu przymusu bezpośredniego. Projekt karty PRRM przesłała do konsultacji do Ministerstwa Zdrowia, konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii i medycyny ratunkowej oraz Rzecznika Praw Pacjenta.
W tym roku weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, która przyznała prawo stosowania przymusu bezpośredniego ratownikom medycznym. Wcześniej takie uprawnienia miał lekarz, a w szczególnych przypadkach również pielęgniarka zatrudniona w szpitalu psychiatrycznym lub w domu pomocy społecznej. Tymczasem ustawa z 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym wprowadziła do systemu zespoły ratownictwa, w skład których nie wchodzi lekarz. Stanowią one w niektórych województwach ponad 70% wszystkich zespołów.
Po wprowadzeniu tej zmiany zaistniały sytuacje, w których do osób przejawiających zachowania uzasadniające stosowanie wobec nich przymusu bezpośredniego był wzywany zespół ratownictwa, składający się z ratowników i kierowcy. Nie mogli oni udzielić takiej osobie żadnej pomocy ani przewieźć jej do odpowiedniego zakładu opieki zdrowotnej.
Wtedy wzywano dodatkowo drugi zespół ratownictwa medycznego z lekarzem lub jeszcze częściej interwencję wobec takiej osoby podejmowali funkcjonariusze Policji. Funkcjonariusze Policji nie byli przeszkoleni w zakresie postępowania z tą szczególną grupą osób i stosowane przez nich środki przymusu bezpośredniego mogły być nieskuteczne lub wręcz niebezpieczne dla osoby chorej psychicznie.
Nowe brzmienie art. 18 ustawy dało możliwość zastosowania środków przymusu w postaci przytrzymania i unieruchomienia przez ratownika medycznego, który kieruje akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych. Skorzystanie z tego uprawnienia jest jednak możliwe jedynie w takich sytuacjach, w których nie ma możliwości uzyskania pomocy lekarza lub pielęgniarki w szpitalu psychiatrycznym lub w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej. Jednocześnie został określony czas stosowania przymusu bezpośredniego, tj. do momentu uzyskania pomocy lekarza lub na okres transportu osoby chorej psychicznie do zoz.
Wprowadzono również obowiązek powiadomienia przez zlecającego zastosowanie przymusu bezpośredniego odpowiedniego dyspozytora medycznego oraz odnotowania tego faktu w dokumentacji medycznej.
Projekt karty – Pobierz. (źródło: prrm.org.pl)
Źródło: nagle.mp.pl