pytanie

witam mam pytanie pewnie nie raz poruszane na forum a mianowicie mieszkam w Gdańsku i chciałbym zostać ratownikiem medycznym i pytanie gdzie i jakie trzeba skończyć kursy, studium bądż studia ( są takie na Uniwersytecie Medycznym )z góry dziękuję za odp

Jestem z Krakowa, ale myślę, że w Gdańsku też jest podobnie.
Żeby być ratownikiem medycznym trzeba ukończyć minimum 2 lata szkoły policealnej na kierunku ratownik medyczny i następnie zdać egzamin zawodowy, aby mieć dyplom i prawo wykonywania zawodu.
Można też wybrać uczelnię wyższą wtedy robisz licencjat 3 letni, który kończysz obroną pracy licencjackiej i też otrzymujesz tytuł ratownika medycznego wraz z prawem wykonywania zawodu.
Żadne kursy nie dadzą Ci takiego tytułu. Mogą ewentualnie dać Ci tytuł samego Ratownika, np KPP, ale chyba nie o to Ci chodziło?


Pozdrawiam

soofi napisał:

wraz z prawem wykonywania zawodu

Witam
W zawodzie ratownik medyczny nie ma prawa wykonywania zawodu w ogólnym rozumieniu. Dyplom, owszem, uprawnia do wykonywania zawodu. Z tą tylko różnicą, że prawo wykonywania zawodu można utracić, jeśli się przez jakiś czas w zawodzie nie pracuje, natomiast w zawodzie RM póki co takiej opcji nie ma.
Ale poza tym soofi ma rację.
Pozdrawiam

Hej, pracuje w transporcie komercyjnym. Jest to transport podstawowym bez lekarza. Z przydatnego sprzętu jaki mamy, to jest tlen i pulsoksymetr.
Pytanie mam mianowicie takie, czy mogę odmówić transportu? Mam takie szczęście, że trafiam na pacjentów ledwo zipiących. Ostatnio w nocy wieźliśmy wylew, do innego miasta na neurologie. Jeszcze lekarz mi powiedział, że dziać może się wszystko. Jeszcze było kilka innych przypadków.
Moje szefostwo bierze wszystkie przewozy, bo zależy im na kasie. Zaczyna mnie to dobijać, bo odpowiedzialność spada na mnie. Jeżeli pacjent mi się zatrzyma, to pozostaje jedynie siła własnych rąk i zdrowaśki.
Co jeżeli pacjent umrze? Mogą się przyczepić do mnie o to że się zgodziłam na przewóz?
Co prawda jak ma być transportowany pacjent ustala lekarz, ale wiemy jak to jest.

Płacą mi marne gorsze, a ja i tak za dużo na siebie już biorę.

Mam nadzieję, że post wstawiłam w dobrym temacie.

Z Twoich słów wynika, że pracujesz w transporcie sanitarnym, który wykonujesz samochodem nieprzystosowanym do przewozu pacjentów w stanach zagrażających życiu. Jedyne rozwiązanie gwarantujące "święty spokój" to zrezygnowanie z tej pracy. Absolutnie nie życzę Ci źle, ale znając życie jeśli "coś" się wydarzy wszyscy odwrócą się od Ciebie i zostaniesz bez jakiegokolwiek wsparcia. Zlecający transport powie, że był przekonany o odpowiednim wyposażeniu ambulansu, natomiast Twój "chlebodawca", że trzeba było odmówić transportu pacjenta w tak ciężkim stanie. Prokurator pewnie użyje podobnych argumentów...

Ps. Zdaję sobie sprawę, że wizja utraty dochodów to dramat, więc ostateczna decyzja i tak należy do Ciebie.

Mój szef powiedział, że takie wyposażenie wystarcza do transportu. Ambulans oglądała oddziałowa i kierownik SORU. Jesteśmy przystosowani do przewozu pacjentów stabilnych. Chodzi oczywiście o kasę. Pogotowie jest o wiele droższe więc wolą wszystko wciskać nam.
Jednak ja nie mogę tak się ciągle podkładać.

Właśnie zdaję sobie z tego sprawę, że wszyscy pewnie się ode mnie odwrócą.

Serio jestem w kropce. Następnym razem odmówię przewozu, najwyżej mnie zwolnią.