Niewydolność serca dotyka blisko 1 mln Polaków. Według prognoz ekspertów w ciągu najbliższych 20 lat przybędzie nam 250 tys. chorych, a koszty leczenia wzrosną dwukrotnie. Obecnie Narodowy Fundusz Zdrowia przeznacza na leczenie pacjentów z tym schorzeniem ponad 1 mld zł rocznie, z czego aż 70 proc. stanowią rachunki za hospitalizację.
Niewydolności serca towarzyszą zwykle inne schorzenia, takie jak cukrzyca, niewydolność nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POCHP), a także nadciśnienie tętnicze i migotanie przedsionków, co utrudnia leczenie i generuje dodatkowe koszty. Wielu chorych jest też po zawale serca lub udarze mózgu.
Rozpoznanie i postępowanie z chorym z niewydolnością serca
Niewydolność serca stanowi końcowy etap uszkodzenia serca w wyniku różnych procesów chorobowych. Najczęściej są to: choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze oraz wady zastawkowe, które łącznie stanowią prawdopodobnie ponad 90 proc. wszystkich przypadków.
W ocenie klinicznej chorego z podejrzeniem NS powinno się obiektywizować stopień uszkodzenia funkcji serca i nasilenia objawów klinicznych. W pierwszej kolejności konieczne jest przeprowadzenie badania elektrokardiograficznego oraz radiologicznego klatki piersiowej. Niezwykle ważna jest interpretacja wyników tych badań. Innym badaniem dodatkowym, które aktualnie jest standardem w rozpoznawaniu niewydolności serca, jest echokardiografia. Pozwala nie tylko na pomiar wielkości jam serca i ocenę globalnej funkcji lewej komory, ale często umożliwia także wstępne określenie przyczyny NS.
Chorzy często skarżą się na uczucie duszności i dlatego przydatnym w różnicowaniu przyczyny tego objawu jest pogłębione badanie układu oddechowego (m.in. spirometria). Należy też pamiętać o możliwości oznaczenia peptydów natriuretucznych, których prawidłowy poziom pozwala praktycznie wykluczyć NS jako przyczynę objawów. Z niezbędnych badań laboratoryjnych (zalecanych raczej jako uzupełnienie diagnostyki) lekarz musi pamiętać o wykonaniu pełnej morfologii krwi, badaniu moczu, określeniu poziomu kreatyniny, elektrolitów oraz hormonów tarczycy.
Więcej: medicalnet.pl