Niemiecki system ochrony zdrowia różni się od polskiego pod niemal każdym względem.
Jest stabilny i silnie zdecentralizowany. Kompetencje i odpowiedzialność rozkładają się między władze federalne i landy. Największym płatnikiem są kasy. Najważniejszy głos w negocjacjach mają profesjonaliści medyczni. Zasady współpłacenia za usługi i leki są powszechnie akceptowane, a satysfakcja pacjenta z opieki zdrowotnej bardzo wysoka.
Zręby współczesnego niemieckiego systemu ochrony zdrowia powstały w końcu XIX wieku. Kompetencje w tej dziedzinie rządy federalne tradycyjnie delegują do powszechnego ustawowego systemu ubezpieczeniowego (PUZ, powszechne ubezpieczenie zdrowotne). Jego najbardziej charakterystycznym elementem są samodzielne kasy (fundusze) chorych - spółki publiczno-prawne, działające, podobnie jak lekarze, poprzez korporacje.
Więcej: gazetalekarska.pl