Marzy się o tym, żeby zostać policjantem, strażakiem czy nawet lekarzem, ale już nie ratownikiem medycznym, a tymczasem to zawód tak samo wymagający i odpowiedzialny, jednak często niedoceniany. Codziennie ratują życie, pracują po kilkanaście godzin, jak inni funkcjonariusze narażeni są na niebezpieczeństwo, zmagając się z agresywnymi pacjentami. - Pacjenci pod wpływem substancji odurzających to nasz chleb powszedni - przyznają ratownicy i podkreślają, że nie jest im łatwo.

Logiczne myślenie, brak podatności na stres czy cierpliwość - to cechy, które charakteryzują dobrego ratownika medycznego. To wyjątkowo odpowiedzialny zawód, a osoby go wykonujące również są narażone na niebezpieczeństwo. Żeby skupić się na pomocy pacjentowi, nie mogą odczuwać zagrożenia z jego strony, takie sytuacje jednak spotykają ich na każdym kroku, podczas udzielania pomocy pacjentom pod wpływem alkoholu czy środków psychoaktywnych, a takich nie brakuje.

- Pacjenci pod wpływem substancji odurzających to nasz chleb powszedni. Najwięcej zgłoszeń tego typu jest w godzinach wieczornych i nocnych, szczególnie w okresie wakacyjno-urlopowym. Bywa, że 50-90 proc. zgłoszeń podczas nocnego dyżuru w wakacyjną sobotę jest z "alkoholem w tle". Najczęściej są nimi przedstawiciele niższych, w rozumieniu socjalnym, grup społecznych, co idzie w parze z niską kulturą osobistą i zachowaniami agresywnymi - są nastawieni "zaczepnie" i niechętnie współpracują - mówi Roman Pluta ratownik z 13-letnim stażem pracy.

Jak mówi, coraz częściej to cudzoziemcy, którzy wybierają nasz kraj na tzw. urlop weekendowy i "nie oszczędzają się" w kwestii konsumpcji napojów wyskokowych. Jak podkreśla, jeśli wiadomo, że interwencja może stworzyć niebezpieczeństwo, ratownicy pracują ze wsparciem policji. Jednak nie zawsze udaje się przewidzieć sytuacje, które mogą zagrozić zespołowi ratownictwa medycznego.

Ryzykują pomagając

- Ostatnio zostałem zaatakowany nożem. Uciekłem, więc obyło się bez fizycznych obrażeń. Wezwano nas wtedy do pijanej kobiety i podczas badania zaatakował nas członek jej rodziny, nie podobało mu się, że podjęliśmy decyzję o zabraniu jej do szpitala. Widmo uszkodzenia ciała podąża za nami prawie non stop. Jednak bardzo często udaje się sytuację agresywną zażegnać, rozładować lub jak we wspomnianym wcześniej przypadku, opuścić miejsce zdarzenia przed eskalacją - dodaje.

Czytaj więcej: zdrowie.trojmiasto.pl